ณ.ที่พักริมทาง ศาลาพญานาคราช ข้างนำ้ของเราบังเอิญได้เจอกัน พูดคุยกัน “เบ็นซ์” ศุภักษร จันโท เด็กหนุ่มลูกนำ้ของ หรือ แม่น้ำโขง วัย18ปี จากบ้านปากอิง ม.2 อ.เชียงของ จ.เชียงราย
เบ็นซ์เล่าเรื่องประสบการณ์ที่เขาเริ่มออกหาปลาตั้งแต่วัยเด็กอายุได้7-8ขวบจวบจนถึงปัจจุบันซึ่งเขาสังเกตเห็นความเปลี่ยนไปของแม่นำ้ของ
พี่ชายและเพื่อนๆของเขาในหมู่บ้านทุกคนมีความรู้ ภูมินิเวศน์ ช่วงฤดูการขึ้นลงของปลา มีทักษะในการดำรงชีพโดยการทำประมงหาปลา ความรู้ถูกถ่ายทอดจากรุ่นสุ่รุ่น ในช่วงวันหยุดเขากับเพื่อนๆมีรายได้จากการหาปลาเพื่อจ่ายค่าเล่าเรียนโดยไม่รบกวนพ่อ-แม่
เบ็นซ์เรียนอยู่ชั้นม.6 ความฝันเขาอยากเป็นครู แต่ในช่วง10ปีมานี้จำนวนปลาลดลงอย่างมาก หาปลาได้น้อยลง สาหร่ายไกที่เป็นอาหารของคนและเป็นสินค้าเป็นรายไดของคนนำ้ของก็เช่นกัน
ช่วงนี้เขาเห็นเรือจีนผ่านไปมาแถวนี้เขารู้ว่าจีนจะมาสำรวจเพื่อระเบิดแก่งให้เรือจีนแล่นผ่านได้โดยสะดวก ทุกคนในหมู่บ้านพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อีกไม่นานเราคงจะไม่ได้กินปลาจากแม่นำ้ของอีกแล้ว
แม่นำ้ของเปลียนไปจนยากที่จะคาดเดา ทุกคนคงจะเดินออกจากแม่นำ้ของแล้วปล่อยให้เรือจีนยึดแม่นำ้ของให้เป็นเพียงแค่เส้นทางขนส่งสินค้า
…ผมไม่อยากให้จีนเข้ามาระเบิดแก่งทำลายระบบนิเวศน์แม่นำ้ของ
…เป็นเสียงหนึ่งที่แว่วดังจากข้างนำ้ของ!
เรื่องและภาพ จีระศักดิ์ อินทะยศ